Projekt dofinansowany ze środków Programu Rządowego na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020.
„Przywrócić do świata – program wsparcia dla rodzin żyjących z demencją” jest projektem skierowanym do osób starszych, niesamodzielnych z powodu zaburzeń poznawczych lub zespołów otępiennych oraz ich nieformalnych opiekunów, realizowanym w naturalnym środowisku osoby chorej zamieszkałych w Warszawie.
Celem projektu jest wzrost jakości życia rodzin w których występują zaburzenia poznawcze lub zespoły otępienne poprzez udostępnienie kompleksowej oferty wsparcia 60 chorych i 60 opiekunów w ich środowisku domowym oraz wsparcie edukacyjne dla opiekunów osób chorych na zespoły otępienne.
Pierwszeństwo do udziału w projekcie będą miały rodziny (środowiska):
nie objęte innymi programami pomocowymi prowadzonymi przez organizacje i instytucje
starsze, bezdzietne małżeństwa, niemające wsparcia w rodzinie
w których niepełnosprawność chorego uniemożliwia Mu poruszanie się poza miejscem zamieszkania
rodziny w trudnej sytuacji: np.: zły stan psychosomatyczny opiekuna uniemożliwiający właściwe sprawowanie opieki, zaawansowana demencja chorego, trudna sytuacja finansowa/mieszkaniowa, zaniedbanie osoby chorej/opiekuna, przemoc w rodzinie (wobec chorego/wobec opiekuna), problemy związane z nadużywaniem alkoholu i substancji psychoaktywnych przez opiekuna.
Kryterium rekrutacji opiekunów do projektu będzie:
bezpośrednie sprawowanie opieki nad osobą starszą, która w procesie zaburzeń poznawczych lub/i zespołów otępiennych utraciła zdolność do samodzielnego funkcjonowania.
gotowość opiekuna do wzięcia udziału w projekcie (rozumiana jako jego otwartość i zgoda na proponowane wsparcie)
Kryterium rekrutacji chorych do projektu będzie:
występowanie zaburzeń poznawczych lub/i zespołów otępiennych
niesamodzielność ograniczająca poruszanie się chorego poza mieszkaniem lub w mieszkaniu,
oświadczenie opiekuna o niepełnosprawności chorego wynikającej z zaburzeń poznawczych lub/i zespołów otępiennych,
zamieszkiwanie wspólnie z opiekunem lub regularny bliski kontakt
zdolność chorego do uczestniczenia w oddziaływaniach zewnętrznych specjalistów (brak zachowań agresywnych, możliwość uczestniczenia w oddziaływaniach terapeutycznych, możliwość nawiązania z chorym kontaktu werbalnego lub niewerbalnego).